Odra w Lubiążu

Geologiczna historia Odry wskazuje, że jest to jedna z najbardziej dynamicznych rzek, nie tylko związana z 3 zlewniami – Morzami: Czarnym, Północnym i Bałtyckim, ale także kształtowana w czasie 3 zlodowaceń niżowych ale zawsze mająca swe źródło w Górach Oderskich.

Jeszcze 20 tys. lat temu w czasie zlodowaceń Odra płynęła przez Bory Dolnośląskie i dalej do Morza Północnego. Była to tak zwana pra – Odra a jej dawny przepływ można nazwać Doliną Wielkiej Odry lub mniej formalnie Zaginioną Doliną Odry. Z czasem w trakcie transgresji lądolodów Odra łączyła się z wodami kolejnej fazy lądolodu przedostając się do  powstałych pradolin. Pierwszą pradoliną do jakiej się przedostała tworząc w tym przypadku Obniżenie Ścinawskie to pradolina  barucko – głogowska w której połączyła się z wodami Baryczy. Dalsze cofanie się lodowca i związane z nią fazy transgresji (ponowne zajmowanie terenu przez lodowiec) to kolejne przerzuty Odry do następnych pradolin w miejscach występowania bram lodowcowych, aż w końcu dotarła do Lodowcowego Jeziora Bałtyckiego, które dopiero 7000 lat temu połączyło się z Morzem Północnym. To jest ostatni czas kształtowania się rzeki natomiast:

Geologiczną historię Odry można śledzić od momentu podnoszenia tektonicznego Sudetów Wschodnich, gdzie rzeka ma swoje źródła w Górach Oderskich w Czeskiej Republice. Źródła znajdują się na wysokości 634 m n.p.m., na stoku Fidlůvego kopca (680,0 m n.p.m.). W neogenie (miocenie) do około 14-18 mln lat temu Odra była bardzo małą rzeką spływającą do pobliskiego morza – Paratetydy.

Źródło: J. Badura  Odra – geologiczna historia rzeki, która wielokrotnie zmieniała swój bieg  z Kroniki Łęgów Odrzańskich nr 3

Warto poznać geologiczną historię tworzenia się Odry,  gdyż może to nam uświadomić dlaczego na pewnych odcinkach płynąc motorówką żeglarze odczuwają jakby nurt w tym miejscu przyspieszał a w innych zwalniał. Nierzadko jest to związane właśnie z budową i pochodzeniem geologicznym rzeki.