Relikty średniowiecznego grodu udzielenie są ok. 2 km na północ od Chobieni, na krawędzi wysoczyzny przylegającej do doliny Odry (ryc. 2, 3, 4). Obszar dziesięć wchodzi w skład Wału Trzebnickiego, który cięgnie się od Nowogrodu Bobrzańskiego na północnym zachodzie do rzeki Prosny na południowym wschodzie. Na zachód od przełomu Odry, między Chobienią a Rudną, rozciąga się pasmo Pagórków Chobieńskich, które dochodzą do 207 m npm i opadając w kierunku wschodnim przechodzą w dyluwialną wysoczyznę (Czajka 1931, 4,20). Na tej wysoczyźnie (ok. 94 mnpm), przylegającej do podmokłej i szerokiej w tym miejscu doliny Odry zbudowano gród. Wybrano wyjątkowo korzystne pod względem walorów obronnych miejsce, do którego dostęp dostęp możliwy był jedynie od strony strony i północnej. Od wschodu obronny charakter warowni nadawało z jednej strony pozycji na szczycie góry i stromego zbocza (ok. 9 m. wysokości), z drugiej zaś przylegającej do niego dolina Odry, zalewana okresowo wodami występami z korytarza rzeki . Od strony południowej dostęp zrobić grodu utrudniał niewielki, wcinający się w głąb wysoczyzny wąwóz, od lokalizacji pierwotnie płynął niestandardki , widoczny jeszcze na mapie z 2 poł. XVIII w. (ryc. 3). Zbudowana na tego rodzaju cyplu warownię, zaliczyć można zatem do obiekty o lokalizacji wyżynnej. Pierwotna szerokości głębokość obniżenia przylegającego do grodziska od południa jest trudna do ustalenia, bo w latach 30-tych XX w. na jego dnie wytyczono polną droga, prowadzący z niewielkiego przysiółka (obecnie w granicach miasta ul. Chobinek w kierunku położonych w dolinie Odry łąk. Prawdopodobnie wtedy także jakieś prace ziemne w celu udrożnienia wąwozu. Prace związane z fortyfikowaniem miejsca o naturalnych warunkach obronnych polegały zatem na wzniesieniu wału odcinkowego od strony przylegającego od
zachodu i północy płaskowyżu (ryc.5). Wał o długości ok. 116 m zbudowano na planie wycinka, tak, że na północy i południu dochodził w do krawędzi wysoczyzny . Południowy odcinek wału obecnie jest znacznie niższy niż północny , który uderzył do5 m wysokości. Można przypuszczać, że różnica wysokości wałów ma z tego, że od końca XIX w. w południowej części grodziska wybierano miejsce, a nie wykluczone, że pod koniec II wojny światowej to, z którego rozciąga się doskonały widok na dolinę Odry, również wykorzystywano dla celów militarnych. Niemałe składniki także erozja gruntu, intensywna w okolicach blasku zbocza. Można jednak dowolny, że obecny wygląd wału w taki sposób, że refleksja do stanu pierwotnego. Prawdopodobne poza się, że w części południowej, przylegającej do wąwozu i doliny Odry zbudowano wał nieco niższy.
Od strony wysoczyzny gród broniła dodatkowo sucha fosa, czwarta widoczna jeszcze w terenie od strony północnej. Prawdopodobnie gdzieś w odcinku wału przylegającego do płaskowyżu znajdowała się brama. Wprawdzie obszar ten nie został rozpoznany archeologicznie, jednak możliwe jest, że znajdowała się ona w części części, w miejscu współczesnej przerwy.